8 september 2025 - 12u30

Eindelijk is het zover. Ik vertrek naar Seoul.

Een jaar geleden zat ik vast op een plek waarvan ik toen oprecht dacht dat ik er nooit meer ging uitgeraken. Zoekend naar een “way out”, viel ik telkens weer op mijn grootste interesse.

Zuid-Korea.

Een plek zo ver weg dat ik enkel kon dromen van “ooit”. Tot het niet meer ooit maar nu werd.

Na lang twijfelen en calculeren en hercalculeren en heel veel denken, besliste ik eindelijk gewoon de stap te wagen. Want waarom niet? Waarom zou ik mijn horizon niet willen verbreden?

En zo kwam ik bij EF terecht.

Als je niet weet wat EF is, zal je dat doorheen mijn reis zeker beter leren kennen. Maar al even een korte schetsing: in zijn essentie is EF een taalschool. Jij kiest het land van bestemming, en daar kan je dan bij hun school de taal van dat land leren.

En dat is dus ook wat ik ga doen.

Ik trek voor negen maanden naar Zuid-Korea om daar, ra ra ra, Koreaans te leren. I know, grote verrassing ;)

Maar om eerlijk te zijn en het zo echt mogelijk te houden, trek ik naar daar om mezelf terug te vinden.

Mijn schoolcarrière was alles behalve rooskleurig of zelfs gemakkelijk en dat heeft er mee voor gezorgd dat ik nooit echt mijn plekje vond in België.

Mijn switch naar de chocoladewereld was een grote stap in de juiste richting. Een beroep waar ik mijn creativiteit en het graag werken met mijn handen kon combineren was en is nog steeds geweldig.

Maar ik was er nog steeds niet helemaal.

Dus zette ik een grote stap richting mijn dromen. Een jaar naar Zuid-Korea om de cultuur beter te leren kennen, de taal te leren en mijzelf te omringen met nieuwe mensen in een nieuwe omgeving. Het is een land dat mij al jaren interesseert, een plek die mij enorm aantrekt. Het is (hopelijk) een bestemming waar ik “mijn” plekje vind.

Afscheid nemen is altijd moeilijk geweest en zal dat ook altijd blijven. Zeker als je zo’n geweldige mensen naast je hebt staan. Dus deze ochtend was enorm moeilijk, maar ik weet zeker dat zij stuk voor stuk achter mij staan in deze beslissing.

Dus laat deze eerste post een ode zijn aan die mensen. De mensen die mij steunen in elke zotte beslissing die ik neem, ookal begrijpen ze misschien niet altijd waarom ik een bepaalde stap neem. Toch blijven ze voor mij supporteren, onvoorwaardelijk.

Een dikke merci aan jullie allemaal, en tot snel!